Το θέμα των θαλάσσιων συγκοινωνιών, είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε νησί της Ελλάδας. Η ιδιαιτερότητα του Πόρου και ένα από τα κυριότερα συγκριτικά του πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλους νησιωτικούς τουριστικούς προορισμούς, είναι η εγγύτητα με την Αθήνα και η δυνατότητα 24ωρης σύνδεσης με την Ηπειρωτική χώρα (φέρρυ και βάρκες). Αυτό το πλεονέκτημα που άλλες περιοχές θα προέβαλαν με κάθε τρόπο στους επισκέπτες τους, εμείς προσπαθούμε να το εκμηδενίσουμε.
Σε κάθε περίπτωση που υπάρχουν διαμετρικά αντίθετες απόψεις, η εμπειρία έχει δείξει πως συνήθως η αλήθεια είναι στη μέση. Έτσι και στο θέμα των δρομολογίων της Πορθμειακής γραμμής Πόρου-Γαλατά, υπάρχουν διαμετρικά αντίθετες θέσεις μεταξύ των ιδιοκτητών των Φέρρυ από τη μια και των επαγγελματιών του τουρισμού και των πολιτών από την άλλη.
Οι μεν ιδιοκτήτες ισχυρίζονται πως η μείωση των επισκεπτών κατά τους χειμερινούς μήνες και η αύξηση του κόστους των καυσίμων, επιβάλλει την μείωση των δρομολογίων για να παραμείνουν σε λειτουργία οι επιχειρήσεις τους. Από την άλλη οι εμπλεκόμενοι με τον Τουρισμό, θεωρούν πως η αραίωση των δρομολογίων θα «απομακρύνει» ακόμα περισσότερο το Πόρο από την Αθήνα, εννοώντας πως όταν δεν υπάρχει τακτική συγκοινωνία, όλο και περισσότεροι θα ξανασκεφτούν την μετάβαση τους στο Πόρο (ιδιαίτερα το χειμώνα).
Αν προσπαθήσουμε να είμαστε αντικειμενικοί θα διαπιστώσουμε πως και οι δύο πλευρές έχουν δίκιο. Πραγματικά σαν επιχειρηματίες που αγωνιούν για το μέλλον τους, οι ιδιοκτήτες των Φέρρυ, προσπαθούν να μειώσουν τα έξοδα τους όπως κάνουμε όλοι όσοι έχουμε μια επιχείρηση, μέσα σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης. Όμως ίσως και αυτοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως η λειτουργία των επιχειρήσεων τους (φέρρυ) εξαρτάται από τη … ψυχολογία των υποψηφίων πελατών τους.
Ας σκεφτούμε για λίγο μια οικογένεια ή μια παρέα από την Αθήνα που επιθυμεί να επισκεφτεί το Πόρο ένα Σαββατοκύριακο από Οκτώβριο μέχρι τον Μάιο. Στην απόφαση τους θα μετρήσουν ορισμένοι παράγοντες: «πόσο εύκολα θα πάω στο Πόρο;», «Θα μπορέσω να φύγω Παρασκευή απόγευμα από την δουλειά μου και να προλάβω να περάσω το αυτοκίνητο μου στο νησί;» , «θα περιμένω πολύ ώρα για να περάσω απέναντι;», «θα μπορέσω να φύγω Κυριακή αργά το βράδυ για να μη χάσω τη μέρα ή θα μπορώ να φύγω και την Δευτέρα νωρίς το πρωί;» .
Η μείωση των δρομολογίων είναι πολύ πιθανό πως θα λειτουργήσει ανασταλτικά στην επιθυμία πολλών να επιλέξουν τον Πόρο για μια εκδρομή. Από την άλλη πλευρά υπάρχει και το στοιχείο της δυσχέρειας των μετακινήσεων των κατοίκων του Πόρου. Η μετακίνηση κάθε 30’ είχε την αμεσότητα και τη μικρή αναμονή. Η αραίωση των δρομολογίων θα δημιουργήσει άγχος για επίσπευση του ταξιδιού προς κοντινούς (π.χ Μέθανα) ή μακρινούς προορισμούς (π.χ Αθήνα) και αύξηση των κινδύνων για τροχαία ατυχήματα. Ας σκεφτούμε μόνο πόσες φορές κάναμε «ράλι» για να προλάβουμε το τελευταίο φέρρυ (το οποίο είναι ασφαλώς μια λάθος και επικίνδυνη ενέργεια).
Μπορούμε όμως να βρούμε μια μέση λύση; Πιστεύω πως μπορούμε και πρέπει γιατί σε αντίθετη περίπτωση, οι επισκέπτες του Πόρου θα μειωθούν, αυτό θα οδηγήσει τους επιχειρηματίες του Πόρου σε μειωμένο τζίρο και κατά συνέπεια και οι μετακινήσεις με τα φέρρυ θα περιοριστούν, προκαλώντας περαιτέρω οικονομική αιμορραγία στους πλοιοκτήτες των φέρρυ , τροφοδοτώντας ένα συνεχή φαύλο κύκλο ζημιών.
Η λύση μπορεί να βρεθεί αν και οι δύο πλευρές δουν το όφελος του επισκέπτη σαν πρωταρχική διαπραγματευτική αρχή. Πρέπει να κάνουμε αμοιβαίες υποχωρήσεις για να πετύχουμε τους κοινούς μας στόχους.
Τα δρομολόγια πρέπει να αυξηθούν χρονικά τουλάχιστον κατά το τριήμερο Παρασκευή - Σάββατο – Κυριακή, έτσι ώστε μπορεί να γίνει ακόμα πιο προσιτός Τουριστικός Προορισμός ο Πόρος. Η χρονική αυτή αύξηση μετά από κάποια ώρα μπορεί να γίνει πραγματικά με διαστήματα μιας ώρας και όχι 30’. Έτσι το χειμώνα θα μπορούσε το τελευταίο δρομολόγιο Παρασκευής-Σαββάτου-Κυριακής να είναι στις 11μμ ενώ μετά τις 7 το βράδυ το δρομολόγιο να τηρείται κάθε 1 ώρα. Τις καθημερινές αντίστοιχα ίσως θα μπορούσαμε να δεχτούμε την αραίωση των δρομολογίων μετά τις 5μμ ανά μια ώρα μέχρι τις 9μμ.
Τους καλοκαιρινούς μήνες η χρονική παράταση θα μπορούσε να είναι για το τριήμερο Παρασκευής-Σαββάτου-Κυριακής μέχρι τις 12μμ ή και 1πμ ενώ μετά τις 9μμ να ισχύσει ωραίο δρομολόγιο. Τις καθημερινές μπορεί να υπάρχει διαφοροποίηση σε μικρότερο πρόγραμμα (εκτός Αυγούστου σίγουρα). Όλες αυτές τις δυνατότητες τακτικής πρόσβασης πρέπει να τις προβάλουμε σε όλη την Ελλάδα και το Εξωτερικό σαν συγκριτικό πλεονέκτημα.
Τέλος είναι απαραίτητο και απόλυτα λογικό να υπάρξει διευκόλυνση των φέρρυ σχετικά με την ηλεκτροδότηση, την τηλεφωνική σύνδεση και την παροχή διευκολύνσεων ελλιμενισμού και μικροεπισκευών. Είναι παράλογο στο 2012 τα εκδοτήρια εισιτηρίων να λειτουργούν με … φακό.
Όμως είναι απαραίτητο να επισπευτεί και η τοποθέτηση σκιασμένου χώρου αναμονής επιβατών (για τα φέρρυ και τα επιβατικά), η τοποθέτηση πινακίδας υποδοχής επισκεπτών με χάρτη του νησιού και των επιλογών διαμονής & αναψυχής (καταλύματα, εστιατόρια, καφέ, παραλίες κλπ) και άλλων ποιοτικών διευκολύνσεων επισκεπτών.
Ας αφήσουμε στην άκρη τις μικροδιαφορές μας και ας κοιτάξουμε το κοινό στόχο. Σε μια απίστευτη οικονομική κρίση πρέπει να φροντίσουμε τη κύρια πηγή εισοδήματος του νησιού που είναι ο Τουρισμός. Όμως τουρισμός σημαίνει επισκέπτες. Ας μην χάσουμε και αυτή την ευκαιρία. Ίσως θα είναι η τελευταία για την περιοχή μας.
...από την σημαντική τουριστική έκθεση της Σμύρνης 
